Voodoo is een religie, een geloof met veel verschillende gewoonten en gebruiken. In elk land, in elke streek, zelfs in elk dorp is voodoo anders. Wel gelooft elke voodoo-aanhanger in een oppergod die de wereld heeft gemaakt en dat er nog een heleboel andere goden en godinnen bestaan.
Veel mensen vinden voodoo gevaarlijk, iets slechts. Zij denken dat voodoo-priesters mensen ziek of ongelukkig maken. Ze geloven dat mensen die aan voodoo doen, poppen maken met daarin de nagels of haren van iemand die ze kwaad willen doen. Als er dan spelden in die poppen worden gestoken, zou het slachtoffer vreselijke pijn krijgen.
Voodoo-aanhangers geloven dat één God de wereld heeft geschapen en dat er een heleboel goden, godinnen, geesten van voorouders en andere onzichtbare krachten bestaan.
Aanhangers kennen de gewoonten en gebruiken omdat ze die van hun ouders leerden en die weer van hun ouders. Er zijn wel boeken over voodoo. Daarin staat hoe het geestenrijk met alle goden en godinnen in elkaar zit en wat de taken van de voodoo-priesters en priesteressen zijn.
Het voodoo-geloof kent geen officiële stichter, leider of kerkhoofd. Wel is er een verschil tussen belangrijke mensen, zoals priesters die de boodschappen van de goden uitleggen, de gelovige die door een geest in trance -een soort droomtoestand- is gebracht en ‘gewone’ gelovigen.
Voodoo-aanhangers geloven in het bestaan van één God, een soort oppergod. Die God is zó groot en machtig dat stervelingen er niet mee kunnen praten. Deze God wordt nooit afgebeeld en heeft verschillende namen. De meest voorkomende zijn: Mawu en Bondye. Bondye komt van het Franse ‘Bon Dieu’. Letterlijk betekent dat ‘goede God’.
Naast de oppergod zijn er nog een stuk of tien goden en godinnen. Op Haïti, een eiland in het Caribische gebied waar veel voodoo-gelovigen wonen, geloven ze dat deze goden en godinnen de kinderen zijn van de oppergod. De geesten van deze goden kunnen in het lichaam van gelovigen zitten. Als die gelovigen in trance zijn, geven ze de boodschappen van goden door aan de mensen.
Gelovigen gebruiken een fetish om overledenen te eren.
Voodoo-aanhangers geloven ook dat er in voorwerpen goddelijke krachten zitten. Zo’n voorwerp wordt ‘fetish’ genoemd. Een voorbeeld hiervan zijn de poppetjes waarmee overleden tweelinghelften worden geëerd.
De nog levende tweelingzus of –broer zorgt heel goed voor de fetish. Het poppetje krijgt eten, wordt gewassen en mooi aangekleed. Dit is om de geesten te tonen dat de overledene niet wordt vergeten. Als de nabestaanden goed voor het poppetje zorgen, beschermt de geest van de overledene de levenden. Als ze geen aandacht geven, kan de geest van overleden voorouder gevaarlijk worden.